Alergia oczna może występować jako zapalenie spojówek lub w postaci rozszerzonej jako zapalenie spojówek, powiek i nawet rogówki. Dlatego ważne jest dokładne badanie okulistyczne i na jego podstawie włączenie odpowiedniego leczenia.
Alergię oczną rozpoznajemy równie na podstawie objawów zgłaszanych przez pacjenta. Do najbardziej charakterystycznych należą: swędzenie, zaczerwienienie i łzawienie. Dodatkowym objawem może obrzęk powiek. Obniżenie ostrości wzroku i ból nie są charakterystyczne dla alergii ocznej. Jeśli występują, świadczy to najczęściej o cięższym przebiegu schorzenia i zajęciu rogówki.
Bardzo charakterystyczne jest obustronne zajęcie oczu procesem chorobowym – czasem, po kilku dniach, objawy choroby pojawiają się na drugim oku. Zdecydowanie częściej alergia oczna występuje u dzieci i młodzieży niż u dorosłych (większość przypadków alergii występuje u ludzi do 30 roku życia).
Alergia oczna może występować nawet u 30% populacji dziecięcej i młodzieżowej Mogą jej towarzyszyć inne objawy jak katar, atopowe zapalenie skóry, astma, ale może też występować samodzielnie.
By prawidłowo ocenić narząd wzroku pod kątem alergii należy wykonać badanie w lampie szczelinowej. U starszych dzieci często też trzeba będzie wykonać badanie spojówki powiekowej po odwróceniu powieki górnej. Jeśli okulista jest pewien diagnozy i następuje poprawa po włączeniu leczenia, to nie szukamy alergenów wywołujących te objawy, bo mogą być to trudne testy, a badania laboratoryjne nie dostarczą odpowiedzi. Ważne jest obserwowanie oczu dziecka i próba powiązania w jakich okolicznościach alergia się pojawia lub nasila.
Alergię oczną leczymy głownie miejscowo, czyli za pomocą kropli. Leczenie zwykle trwa kilka tygodni i nie powinno być zbyt wcześnie zakończone. Najlepiej by okulista na wizycie kontrolnej ocenił stan oczu i wypowiedział się na temat zaprzestania terapii. Ze względu na sezonowość występowania objawów ocznych, warto ustalić ze swoim okulistą co robić w kolejnym sezonie, by ulżyć naszym pociechom.