Mamy kwiecień 2020 roku, wiosna i słońce wszędzie wokół nas. Ale po raz pierwszy w życiu nas wszystkich nie możemy tego dotknąć naszą ręką, dojrzeć naszym nieuzbrojonym okiem czy powąchać.
Nastał czas, że wszystko co dobre i rozsądne jest na odległość, jest w oddali, a wszystko co złe i niebezpieczne jest blisko nas, na wyciagnięcie ręki.
Czas epidemii/pandemii wirusa COVID 19
- Mycie rąk, odkażanie przedmiotów (zwłaszcza telefonów komórkowych, kluczy), którymi posługujemy się w przestrzeni publicznej to nasz więcej niż obowiązek.
- W związku z nasilaniem się ilości przypadków zachorowań ograniczmy do minimum opuszczanie naszych domów. Róbmy zakupy w pustych lokalnych sklepach, zachowując wszelkie procedury higieny i pamiętając o bezpiecznej odległości pomiędzy ich użytkownikami.
- Cały czas myślmy o bezpieczeństwie swoim, by się nie zarazić ale też o bezpieczeństwie innych, by ich nie zarazić. W zamkniętych przestrzeniach publicznych np. w sklepach nie rozmawiajmy przez telefon komórkowy, bo mówiąc też możemy rozprowadzać drobnoustroje z naszego organizmu.
- Zainteresujmy się potrzebami naszych sąsiadów i jeśli możemy, to im pomóżmy.
- Jeśli mamy zaplanowane wizyty lekarskie związane z kontynuacją leczenia, modyfikacją terapii, leczeniem planowym, to z zachowaniem wszelkich zasad epidemiologicznych możemy się udać do gabinetu lekarskiego, poradni czy przychodni. Unikajmy wizyt w dużych szpitalach, gdzie spotyka się więcej ludzi i pojawia się większa grupa pacjentów.
- Starajmy się myśleć jak najbardziej pozytywnie. Nie traćmy naszej energii na tematach, na które nie mamy żadnego wpływu. Uważajmy, by zło czynione przez stres nie było gorsze niż działanie wirusa.
- Nie stygmatyzujmy osób lub członków rodzin, którzy przechorowali infekcję. Oni po wyleczeniu są zdrowi, uodpornieni i pamiętajmy, że jeśli my zachorujemy w przyszłości, to oni będą mogli bezpieczniej pomagać.
- Nadchodzi czas „świętowania” dla dużej grupy Polaków. Niech to będą Święta Wielkiej Izolacji. Jeśli je przetrwamy, to za rok znowu razem będziemy świętować wspólnie. Jeśli nie przetrwamy……
Zjedzmy skromniejsze świąteczne śniadanie z swoimi domownikami, wszystkim innym złóżmy życzenia SMS -owo, mail-owo, telefonicznie. Zróbmy piękne zdjęcia naszych uśmiechniętych twarzy i w ten sposób przeżyjmy ten trudny czas. DO NASTĘPNEJ WIELKANOCY!!!