Retinopatia cukrzycowa
Retinopatia cukrzycowa to najgroźniejsze powikłanie cukrzycy. Ze względu na wzrost zachorowań na cukrzycę na świecie, dłuższe życie naszych pacjentów problem ten stale narasta. Pacjent z cukrzycą, zwłaszcza cukrzycą typu 2, powinien mieć badane dno oka w momencie rozpoznania choroby i następnie 1x w roku. W przypadku pojawienia się powikłań, te kontrole powinny być częstsze.
Retinopatia cukrzycowa występuje jako postać nieproliferacyjna oraz postać proliferacyjna.
W postaci nieproliferacyjnej dochodzi do powstawania wybroczyn, krwotoczków na dnie oka, którym towarzyszy pojawianie się wysięków twardych i miękkich. Często przebieg i kaliber naczyń własnych siatkówki się zmienia. Zmiany te często lokalizują się w biegunie tylnym, w obszarze plamki i dają spadek ostrości wzroku. Pacjent z cukrzycą zgłasza się do okulisty lub optometrysty celem doboru nowych szkieł okularowych, lecz nowe okulary nie poprawiają widzenia. Wówczas badanie dna oka może wyjaśnić przyczynę gorszego widzenia.
Retinopatię nieproliferacyjną łagodną można obserwować przez okres 3-6 miesięcy. Jeśli ona nie ustępuję lub wręcz się nasila, należy podjąć właściwe kroki diagnostyczno-terapeutyczne w ośrodku wykonującym badania SOCT, angio-OCT, angiografię fluoresceinową i stosującym laseroterapię oraz leczenie za pomocą iniekcji doszklistkowych.
Retinopatia proliferacyjna może się rozwijać przez dłuższy okres czasu bezobjawowo i dopiero badanie okulistyczne ją wykryje. Retinopatia proliferacyjna jest wskazaniem do podjęcia natychmiastowego leczenia za pomocą laseroterapii.
Jednym z objawów retinopatii proliferacyjnej może być krwotok do ciała szklistego- pacjent określa to czasem jako czarne kropki pływające w polu widzenia. Nawet jeśli one znikną sprzed oka pacjenta, należy dokładnie monitorować stan siatkówki i rozpocząć laseroterapię.
Niepodjęcie leczenia retinopatii cukrzycowej w odpowiednim momencie może prowadzić do znacznego pogorszenia widzenia, rozwoju nowych powikłań do ślepoty włącznie.