Nadwzroczność należy do najczęściej występujących wad wzroku u dzieci. Najczęściej jest ona spowodowana zbyt krótką lub zbyt małą gałką oczną oraz nieprawidłową siła łamiącą ośrodków optyczn ych oka. Skutkuje to „niewyraźnym widzeniem”
Praktycznie wszyscy rodzimy się z „małym” okiem czyli taką wadą wzroku. Nieskorygowane wady wzroku są drugą przyczyną złego widzenia w świecie. Oczywiście w starszych grupach wiekowych przewagę nad nadwzrocznością bierze krótkowzroczność i astygmatyzm. Uważa się, że do rozwoju nabytych wad wzroku przyczyniają się czynniki środowiskowe i genetyczne.
W nadwzroczności dochodzi do ogniskowania promienia świetlnego wpadającego do oka za siatkówką zamiast na siatkówce. Wyraźne widzenie pacjent próbuje uzyskać wykorzystując akomodację oka ale w dłuższym okresie czasu powoduje to zmęczenia oczu.
Wyróżnia się nadwzroczność małą ( do 2 D), umiarkowaną (2-4 dioptrii) oraz wysoka powyżej 4 dioptrii.
Dokładną ocenę wielkości wady można uzyskać u dzieci tylko po badaniu wary refrakcji po wcześniejszym porażeniu akomodacji oka kroplami.
Podstawową metodą leczenia jest korekcja za pomocą szkieł okularowych. Okulary należy nosić przez cały dzień, zdejmując je wieczorem do spania, mycia czy podczas uprawiania sportu.
U starszych dzieci i dorosłych można stosować soczewki kontaktowe.
U dorosłych pacjentów można wykonać zabiegi modyfikujące krzywiznę rogówki ( laser excimerowy) lub wszczepić soczewkę wewnątrzgałkową bez usuwania soczewki własnej pacjenta. Warunki anatomiczne oka nadwzrocznego powodują, że chirurgia refrakcyjna w takich oczach stanowi niemałe wyzwanie.
Dzieci z nieskorygowaną nadwzrocznością zwykle niechętnie czytają, rysują. Zwykle też brzydko piszą. Mogą też skarżyć się na bóle oczu, bóle głowy podczas nauki.
Jeśli osoba z nadwzrocznością nie nosi korekcji okularowej w dzieciństwie czy młodości musi liczyć się z faktem konieczności wcześniejszego używania korekcji do bliży w życiu dorosłym.
Zwykle zaczynamy nosić te okulary koło 40 roku życia. Osoby z nieskorygowaną nadwzrocznością muszą kilka lat wcześniej i zawsze są one mocniejsze niż okulary rówieśników bez wady wzroku.
Przebadanie każdego dziecka przez okulistę w okresie wczesnoszkolnym lub przedszkolnym powinno skutkować wykrywaniem wad wzroku u dzieci i doborem prawidłowej korekcji okularowej, Okulista zaleca okulary u dziecka i on też decyduje o zakończeniu noszenia okularów. Nie powinno dziecko decydować o zakończeniu noszenia okularów mówiąc rodzicom że widzi dobrze i okulary nie są mu już potrzebne.