Na szczęście nowotworów oka u dzieci nie spotykamy bardzo często. Ale jeśli już go rozpoznajemy, to niestety brzmi to bardzo groźnie.
Siatkówczak, czyli retinoblastoma należy do najczęściej spotykanych nowotworów oka u dzieci najmłodszych. Występuje u około 1 przypadków na 15-18 tys. urodzonych dzieci.
Jak rozpoznać siatkówczaka u dzieci?
Wykrywany jest najczęściej przypadkowo we wczesnych stadiach choroby, lub podczas badania okulistycznego dzieci, które zgłaszają się do gabinetów okulistycznych z powodu zeza lub nieprawidłowego koloru źrenicy. Występujący zez może być okresowy, zwłaszcza gdy nowotwór jest relatywnie mały. Dlatego też wszystkie małe dzieci zwłaszcza poniżej 2 roku życia zgłaszające się do gabinetów okulistycznych powinny mieć badane dno oka po rozszerzeniu źrenic kroplami.
Siatkówczak u dzieci – objawy
Inne objawy takie jak opadanie powieki, wytrzeszcz czy zmiana koloru źrenicy z białego na podbarwiony krwią świadczą o znacznym zaawansowaniu choroby i znacznych rozmiarach guza.
Co to jest siatkówczak?
Siatkówczak może występować jednostronnie w około 75% przypadków, rzadziej występuje obustronnie (około 25%). Jest nowotworem genetycznie uwarunkowanym – w okresie rozwoju płodowego dochodzi do niekorzystnej mutacji genu, która skutkuje rozwojem nieprawidłowych komórek siatkówki. Zwykle jest rozpoznawany około 18 miesiąca życia dziecka, ale część przypadków nawet koło 4-5 roku życia. Występuje równo często u dziewczynek jak i chłopców.
Siatkówczak – badania i diagnostyka
Diagnostyka siatkówczaka obejmuje zawsze badanie dna oka, podczas którego to badania doświadczony okulista może znaleźć zmiany na siatkówce. Kolejnym badanie potwierdzającym siatkówczaka jest badanie USG gałek ocznych i następnie już cała diagnostyka szpitalna mająca na celu potwierdzenie rozpoznania i ustalenie optymalnego leczenia dziecka.
Siatkówczak u dzieci – leczenie
Leczenie choroby i rokowanie zależy od stopnia rozwoju guza w momencie rozpoznania. Aktualne wielodyscyplinarne leczenie w przypadkach guzów małych, wcześnie rozpoznanych daje ponad 90% szansę przeżycia. Do mniej niż 50 % spada ta szansa, gdy guz jest duży lub ma lokalizację poza gałką oczną. Oczywiście celem terapii jest nie tylko zachowanie gałki ocznej, lecz również zachowanie jak najlepszej funkcji narządu wzroku.